Thursday, July 12, 2012

Jours 3-4 // Dag 3-4 : «Bang»Ladesh


Dag 3-4 : «Bang»Ladesh
(version française ci-dessous)

We stonden op dag 3 van ons verblijf op om zeven uur. Ons vertrek was gepland om half 9 ’s ochtends. Maar toen kwamen we de eerste verassing van de dag al tegen. We hadden een busje besteld voor 12 man (exclusief chauffeur) en de bagage. Eigenlijk waren we maar met 10, maar dan hadden we toch wat ruimte. Er stond echter een veel kleiner busje voor de deur. Eentje waar 10 personen (inclusief chauffeur) in konden. Na het inladen van onze bagage was dit aantal echter gereduceerd tot 6 plaatsen. Toen we de chauffeur om uitleg vroegen zei hij ons dat daar met gemak 12 Bengalen in konden en gezien de plaatselijke reisgewoontes was dat effectief wel zo. We besloten toch niet al te zot te doen gezien we negen uur in dat busje moesten rijden en bestelden dus toch maar een kleiner tweede busje zodat iedereen comfortabel de reis kon meemaken. Geen overbodige luxe achteraf gezien omwille van de dolle rit die volgde. Ons vertrek was voorzien om 8h30, maar uiteindelijk konden we pas vertrekken om 9h30.

Op onze weg van Dhaka naar Rajarhat maakten we nu pas écht kennis met het Bengaalse verkeer. We proberen toch al een beeld te schetsen. Hieronder volgt dan ook een kleine bloemlezing.

Eerst en vooral moet men weten dat er 3 types voertuigen rondrijden op de Bengaalse wegen:
·         De kleine voertuigen: de Riksha’s en de CNG’s rijden voor een stuk op een ingebeeld soort pechstrook maar ook deels op de baan. Deze ‘pechstroken’ krijgen hier een hele nieuwe functie. Ze dienen om uit te wijken voor inhalende voertuigen waar je anders frontaal op zou rijden. Deze kleine voertuigen zijn zeer wendbaar en dit verhoogt hun kans op overleven in het verkeer omdat ze makkelijke kunnen uitwijken als er een botsing dreigt.
·         De middelgrote voertuigen: tot deze categorie behoren de personenvoertuigen en de bestelwagens. Ze worden gekenmerkt door hun grote snelheid maar ze zijn toch wendbaar genoeg om een botsing te vermijden als er eentje dreigt te gebeuren.
·         De grote voertuigen: autobussen en vrachtwagens. Hun gewicht stelt hen in het voordeel tov de andere categorieën voertuigen bij een botsing en dat maakt dat ze zich alles kunnen permitteren op de weg.

De kleintjes worden op de weg voorbijgestoken door de andere twee categorieën. De middelgrote voertuigen slalommen tussen elkaar en de kleine voertuigen. En de grote voertuigen rijden gewoon rechtdoor. Dit alles wordt ondersteund door het geluid van toeters die alle mogelijke geluiden produceren. De gemiddelde snelheid  bedraagt 80km/h en de chauffeurs matigen hun snelheid niet echt als ze door dorpjes rijden. Het laatste deel van de rit begon het zeer hard te regenen (het is natuurlijk het regenseizoen) en dat deed de chauffeur toch wat kalmer rijden. Hun inhaalspelletje bleef desalniettemin competitief.

Om samen te vatten, dit is gewoon Need for Speed in het echt! De volgende versie van deze computerspelletjesreeks zal dan ook naar alle waarschijnlijkheid de titel «Bang»ladesh dragen.

Nog enkele opvallende feiten van onderweg :
·         Een gasexplosie in een tankstation waar we even halt hielden
·         Het oversteken van de langste brug van Bangladesh (kost: 500 Taka (= 5  euro)
·         Het oversteken (per auto) van een brug voor treinen. Deze bestond uit houten latten die ze tussen en naast de sporen hadden gelegd zodat je met de auto tergend traag, met veel op en neergaan en zeer voorzichtig over de brug kon rijden.

Na al deze avonturen zijn we uiteindelijk toch goed aangekomen op onze bestemming waar Ali, een lid van ;Stichting Pani, ons opwachtte. Hij is de broer van de man waarbij we deze twee maanden verblijven en hij is zelf in dit dorp opgegroeid. Hij woont nu echter in Nederland en is hier nu op vakantie met zijn familie. We beleefden hier onze eerste ‘echte’ Bengaalse avond waarbij we al veel ervaringen deelden met onze Bengaalse gastfamilie.

De volgende dag zijn we naar de site gaan kijken waar we de school zullen neerplanten. We constateerden echter dat de realiteit van hoe het terrein erbij lag heel anders was dan voorzien. Maar tijdens de ontmoeting met de verschillende lokale betrokkenen van het project, hebben we onze ideeën om de school toch zeker te kunnen bouwen uiteengezet. We vonden snel een oplossing en kunnen bijgevolg morgen starten met de uitzetting van het gebouw en het ophogen van de grond.

Meer nieuws volgt snel!




Jour 3-4 : «Bang»ladesh

Premier réveil matinal du séjour : la voiture pour Rajarhat nous attend à 8h30. Première surprise du jour : le papa d’Aushim avait commandé une voiture de 12 places avec un coffre mais c’est un mini van de 9 places avec un petit coffre qui nous attend. Pour mémoire, nous sommes 10 avec bagages ! Le chauffeur nous explique alors que d’habitude il peut y faire tenir 12 bengalis à l’intérieure avec bagages sans problème... Nous commandons donc une deuxième voiture pour répartir les bagages et l’équipe (3+7). Finalement nous quittons Dhaka à 9h30 : en route pour Rajarhat !

Nous découvrons la conduite bengalie dans toute sa splendeur avec son lot d’émotions. Il faut savoir qu’il y a 3 types de véhicules sur une route du Bangladesh :
-    Les petits : CNG et Riqshas qui roulent sur le bas-côté et qui ont pour particularité d’être très maniable ce qui augmente leur capacité de survie.
-         Les moyens : Voitures et mini van. Ils se remarquent par leur grande vitesse ce qui leur permettent des manœuvres osées.
-         Les gros : Cars et camions. Leur atout principal est leur poids qui fait qu’on leur laisse volonté la priorité.

Les petits sont constamment sur le bas-côté et sont dépassés par les deux autres catégories. Les moyens slaloment entre les petits et les gros, ces derniers allants simplement tout droits. Le tout au rythme des klaxons. La vitesse moyenne est de 80 km/h (en ville ou en campagne peu de différence). La pluie battante calme un peu les ardeurs des pilotes mais leur conduite reste sportive.

En résumé, c’est Need For Speed mais dans le monde réel : « Bang » ladesh serait probablement le nom de la prochaine version du jeu me dit-on dans l’oreillette.

Voici quelques faits marquants du trajet :
-         Explosion de gaz à la pompe à essence ce qui en fait était tout à fait normale
-         Traversé du plus long pont du Bangladesh
-         Traversé d’une rivière par un pont ferroviaire (des lattes de bois sont disposées tout le long du trajet pour pourvoir rouler sur les rails)

Après toutes ces péripéties nous voilà bien arrivé à destination où nous attends Ali, un membre de Pani, qui est en vacances à Rajarhat avec sa famille d’où il est originaire. C’est d’ailleurs chez son frère que nous logerons durant notre séjour là-bas. Nous passons notre première vraie soirée bangalie où nous échangeons beaucoup avec nos hôtes.
Le lendemain, nous découvrons le site et constatons la situation réelle bien différente que ce qui était prévu. Mais après avoir rencontré les différents intervenants nous avons proposé nos différentes idées de conception afin de les adapter aux souhaits de la population locale. Un consensus est très rapidement trouvé : la construction commence demain avec le traçage et le début du terrassement.

Plus de nouvelles très bientôt !!!

2 comments:

  1. Fantastisch jullie blog!! Brussel ziet er plotseling vol kleuren uit! Vio

    ReplyDelete
    Replies
    1. Fijn om te horen dat het goed met jullie gaat.
      We duimen dat ook de werken vlotjes verlopen.
      Veel succes !

      Leen Royackers

      Delete