Dag 3-4 : «Bang»Ladesh
(version française ci-dessous)
We stonden op dag 3 van ons verblijf op om
zeven uur. Ons vertrek was gepland om half 9 ’s ochtends. Maar toen kwamen we
de eerste verassing van de dag al tegen. We hadden een busje besteld voor 12
man (exclusief chauffeur) en de bagage. Eigenlijk waren we maar met 10, maar
dan hadden we toch wat ruimte. Er stond echter een veel kleiner busje voor de
deur. Eentje waar 10 personen (inclusief chauffeur) in konden. Na het inladen
van onze bagage was dit aantal echter gereduceerd tot 6 plaatsen. Toen we de
chauffeur om uitleg vroegen zei hij ons dat daar met gemak 12 Bengalen in
konden en gezien de plaatselijke reisgewoontes was dat effectief wel zo. We
besloten toch niet al te zot te doen gezien we negen uur in dat busje moesten
rijden en bestelden dus toch maar een kleiner tweede busje zodat iedereen
comfortabel de reis kon meemaken. Geen overbodige luxe achteraf gezien omwille
van de dolle rit die volgde. Ons vertrek was voorzien om 8h30, maar
uiteindelijk konden we pas vertrekken om 9h30.
Op onze weg van Dhaka naar Rajarhat maakten we
nu pas écht kennis met het Bengaalse verkeer. We
proberen toch al een beeld te schetsen. Hieronder volgt dan ook een kleine
bloemlezing.
Eerst en vooral moet men weten dat er 3 types
voertuigen rondrijden op de Bengaalse wegen:
·
De
kleine voertuigen: de Riksha’s en de CNG’s rijden voor een stuk op een
ingebeeld soort pechstrook maar ook deels op de baan. Deze ‘pechstroken’
krijgen hier een hele nieuwe functie. Ze dienen om uit te wijken voor inhalende
voertuigen waar je anders frontaal op zou rijden. Deze kleine voertuigen zijn
zeer wendbaar en dit verhoogt hun kans op overleven in het verkeer omdat ze
makkelijke kunnen uitwijken als er een botsing dreigt.
·
De
middelgrote voertuigen: tot deze categorie behoren de personenvoertuigen en de
bestelwagens. Ze worden gekenmerkt door hun grote snelheid maar ze zijn toch
wendbaar genoeg om een botsing te vermijden als er eentje dreigt te gebeuren.
·
De
grote voertuigen: autobussen en vrachtwagens. Hun
gewicht stelt hen in het voordeel tov de andere categorieën voertuigen bij een
botsing en dat maakt dat ze zich alles kunnen permitteren op de weg.
De kleintjes worden op de weg voorbijgestoken
door de andere twee categorieën. De middelgrote voertuigen slalommen tussen
elkaar en de kleine voertuigen. En de grote voertuigen rijden gewoon rechtdoor.
Dit alles wordt ondersteund door het geluid van toeters
die alle mogelijke geluiden produceren. De gemiddelde snelheid bedraagt 80km/h en de chauffeurs matigen hun
snelheid niet echt als ze door dorpjes rijden. Het laatste deel van de rit
begon het zeer hard te regenen (het is natuurlijk het regenseizoen) en dat deed
de chauffeur toch wat kalmer rijden. Hun inhaalspelletje bleef desalniettemin
competitief.
Om samen te vatten, dit is gewoon Need for
Speed in het echt! De volgende versie van deze computerspelletjesreeks zal dan
ook naar alle waarschijnlijkheid de titel «Bang»ladesh dragen.
Nog enkele opvallende feiten van
onderweg :
·
Een
gasexplosie in een tankstation waar we even halt hielden
·
Het
oversteken van de langste brug van Bangladesh (kost: 500 Taka (= 5 euro)
·
Het
oversteken (per auto) van een brug voor treinen. Deze bestond uit houten latten
die ze tussen en naast de sporen hadden gelegd zodat je met de auto tergend traag,
met veel op en neergaan en zeer voorzichtig over de brug kon rijden.
Na al deze avonturen zijn we uiteindelijk toch
goed aangekomen op onze bestemming waar Ali, een lid van ;Stichting Pani, ons
opwachtte. Hij is de broer van de man waarbij we deze twee maanden verblijven
en hij is zelf in dit dorp opgegroeid. Hij woont nu echter in Nederland en is
hier nu op vakantie met zijn familie. We beleefden hier onze eerste ‘echte’ Bengaalse
avond waarbij we al veel ervaringen deelden met onze Bengaalse gastfamilie.
De volgende dag zijn we naar de site gaan
kijken waar we de school zullen neerplanten. We constateerden echter dat de
realiteit van hoe het terrein erbij lag heel anders was dan voorzien. Maar tijdens
de ontmoeting met de verschillende lokale betrokkenen van het project, hebben
we onze ideeën om de school toch zeker te kunnen bouwen uiteengezet. We vonden
snel een oplossing en kunnen bijgevolg morgen starten met de uitzetting van het
gebouw en het ophogen van de grond.
Meer nieuws volgt snel!
Jour 3-4 : «Bang»ladesh
Premier réveil matinal du
séjour : la voiture pour Rajarhat nous attend à 8h30. Première surprise du
jour : le papa d’Aushim avait commandé une voiture de 12 places avec un
coffre mais c’est un mini van de 9 places avec un petit coffre qui nous attend.
Pour mémoire, nous sommes 10 avec bagages ! Le chauffeur nous explique
alors que d’habitude il peut y faire tenir 12 bengalis à l’intérieure avec
bagages sans problème... Nous commandons donc une deuxième voiture pour répartir
les bagages et l’équipe (3+7). Finalement nous quittons Dhaka à 9h30 : en
route pour Rajarhat !
Nous découvrons la conduite
bengalie dans toute sa splendeur avec son lot d’émotions. Il faut savoir qu’il
y a 3 types de véhicules sur une route du Bangladesh :
- Les petits : CNG et Riqshas qui roulent sur
le bas-côté et qui ont pour particularité d’être très maniable ce qui augmente
leur capacité de survie.
- Les moyens : Voitures et mini van. Ils se
remarquent par leur grande vitesse ce qui leur permettent des manœuvres osées.
- Les gros : Cars et camions. Leur atout
principal est leur poids qui fait qu’on leur laisse volonté la priorité.
Les petits sont constamment sur
le bas-côté et sont dépassés par les deux autres catégories. Les moyens
slaloment entre les petits et les gros, ces derniers allants simplement tout
droits. Le tout au rythme des klaxons. La vitesse moyenne est de 80 km/h (en
ville ou en campagne peu de différence). La pluie battante calme un peu les
ardeurs des pilotes mais leur conduite reste sportive.
En résumé, c’est Need For
Speed mais dans le monde réel : « Bang » ladesh serait probablement
le nom de la prochaine version du jeu me dit-on dans l’oreillette.
Voici quelques faits marquants
du trajet :
- Explosion de gaz à la pompe à essence ce qui en
fait était tout à fait normale
- Traversé du plus long pont du Bangladesh
- Traversé d’une rivière par un pont ferroviaire
(des lattes de bois sont disposées tout le long du trajet pour pourvoir rouler
sur les rails)
Après toutes ces péripéties nous voilà bien arrivé à destination où nous
attends Ali, un membre de Pani, qui est en vacances à Rajarhat avec sa famille
d’où il est originaire. C’est d’ailleurs chez son frère que nous logerons
durant notre séjour là-bas. Nous passons notre première vraie soirée bangalie où
nous échangeons beaucoup avec nos hôtes.
Le lendemain, nous découvrons le site et constatons la situation réelle
bien différente que ce qui était prévu. Mais après avoir rencontré les
différents intervenants nous avons proposé nos différentes idées de conception
afin de les adapter aux souhaits de la population locale. Un consensus est très
rapidement trouvé : la construction commence demain avec le traçage et le
début du terrassement.
Plus de nouvelles très bientôt !!!
Fantastisch jullie blog!! Brussel ziet er plotseling vol kleuren uit! Vio
ReplyDeleteFijn om te horen dat het goed met jullie gaat.
DeleteWe duimen dat ook de werken vlotjes verlopen.
Veel succes !
Leen Royackers